Çingiz bəy Bəxtavərin müəmmalı ölümüilə bağlı dəhşətli detallar ifşa olunurنامه چنگيز بخت آور به سازمان ملل و قتل مرموز چنگيز بخت اور

Çingiz bəy Bəxtavərin müəmmalı ölümü

ilə bağlı dəhşətli detallar ifşa olunur

نامه چنگيز بخت آور به سازمان ملل و

قتل مرموز چنگيز بخت اور 

Babək Azəri   hüquqçuSouth Azerbaijan tərəfindən Göndərilən Videolar

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/video/video.php?v=103376683016809&ref=nf

Milli fəalların verdiyi məlumata görə, Güney Azərbaycan Milli Azadlıq Hərəkatının tanınmış siması Çingiz bəy Bəxtavər 2006 - cı il may ayında Güney Azərbaycanda baş verən Milli Qiyamla bağlı tutulmuşdur. O, 50 gün Təbrizin ETTELAAT idarəsində və 40 gün Tehranın ETTELAAT idarəsində ağır ruhi və cismi işgəncələrə məruz qalmışdır. Ona işgəncə verilən zaman təklif olunmuşdur ki, işgəncənin dayandırılmağı üçün o radio və televiziyada çıxış edib, etdiyi günahlara, daha doğrusu, etmədiyi günahları etiraf edə. Onun işgəncə altında müqaviməti səbəb olmuşdur müstəntiqlər geri çəkilib, ondan ancaq tələb etmişdirlər ki, fəaliyyətin dayandıra. Lakin

Çingiz bəy bu işə də razı olmamışdır. Şahidlərin verdiyi məlumata görə, elə bu səbəbə görə, ondan istintaq aparan məmurlar həddən artıq əsəbləşib. Belə ki, 3 məmur onu havaya qaldırıb və möhkəm yerə çırpmışdırlar. O, aldığı ağır işgəncənin nəticəsində huşunu itirib. Bundan sonra məmurlar onu zindanın xəstəxanasına aparmaqdansa, yerdə sürüyə - sürüyə, şahidlərin verdiyi məlumata görə, başı divara dəyə - dəyə təkadamlıq kameraya aparıb atıblar. Yalnız bir gündən sonra huşu özünə qayıdıb, lakin özünü yaxşı hiss etmirmiş. Elə bu səbəbdən ETTELAAT məmurlarında qorxu yaranıb ki, Ç.Bəxtavər işgəncə nəticəsində zindanda ölə bilər. Elə buna görə özləri razı olmadan onu azadlığa buraxıblar. Amma ona xatırladıblar ki, get, bir az istirahət et, yenə sənin dalınca gələcəyik.

2007 - ci il Güney Azərbaycanın Milli Qiyamının ildönümündə yenidən ETTELAAT məmurları tərəfindən tutulmuşdur və təqribən 3 aydan artıq ağır ruhi və cismi işgəncələrə məruz qalmışdır. O, həmin il, yəni, 2007 - ci ildə insan haqlarını müdafiə edən beynəlxalq təşkilatlara açıq məktub yazıb və o, öz məktubunda konkret formada qeyd etmişdir ki, onun can təhlükəsizliyi İranın milli təhlükəsizlik qüvvələri tərəfindən hədələnir. O, öz məktubunda belə yazmışdır: "Təbrizin ETTELAAT - ında mənə qarşı aparılan istintaqda aydıncasına mənə elan ediblər ki, sənin oğlun Babək Bəxtavərin fəaliyyətinə görə və həmçinin özünün millətçi fikirlərini yaydığın üçün özünü təhlükənin mərkəzində yerləşdirmisən. Və hər zaman səni böyük təhlükə hədələyir. Onlar İranda baş verən zəncirvari qətillərə işarə edirdilər. Bu məsələ aydıncasına nişan verir ki, hal - hazırda mənim can təhlükəsizliyim İranın Milli Təhlükəsizlik məmurları tərəfindən hədələnir."

Ç.Bəxtavər dəfələrlə iş yerində ETTELAAT məmurları tərəfindən istintaq olunub, ya da oradan ETTELAAT idarəsinə aparılmışdır. Hər dəfə də yenidən hədələnmiş və ona xəbərdarlıq edilmişdir ki, əgər sağ qalmaq istəyirsə, siyasi fəaliyyətinə son qoysun. Amma, o, nəinki siyasi fəaliyyətinə son qoymuşdur, əksinə fəaliyyətin artırmışdır. Çingiz Bəxtavər Güney Azərbaycan daxilindən əlavə, xaricdə gedən fəaliyyətlərə də yaxından maraq göstərib, izləyirmiş. O, vəfat etməmişdən bir gün öncə Avropada yaşayan bəzi milli fəallarla telefon əlaqəsi saxlayıb, Amsterdamda Dioloq Konfransı ilə bağlı bəzi fikir və təkliflər söyləmişdir. Milli fəalların nəzərinə görə, Amsterdamda Dioloq Konfransının möhtəşəm keçirilməsində onun müsbət rolu olmuşdur. Ç. Bəxtavər Təbrizin elektirik stansiyasında elektriksitə texniki idi. Onun özünün iş otağı var imiş və elektiriksitə ilə bağlı hər hansı bir problem çıxanda, ona telefon vurub problemi həll etmək üçün çağırırmışlar. Şahidlərin verdiyi məlumata görə, onlar onu axırıncı dəfə vəfat edən gün səhər saat 9:30 dəqiqədə görüblər. Nahar vaxtı, o, nahara gecikdiyi üçün iş yoldaşları təqribən günorta saat 13:00 - da onun otağına gediblər, amma görüblər ki, onun başı miz üstə, dodaqları qanlıdır. Bundan sonra onun vəfat etdiyi məlum olub. O gün aşurə günü olduğuna görə, Ç.Bəxtavərin cəsədi bir gün Xosrovşəhrin meyidxanasında saxlanılıb, səhəri gün məhkəmə tibbi ekspertiza aparılıb, bəzi testlər götürülüb və məlumat veriblər ki, 3 həftə və ya bir aya kimi ölümün səbəbi bilinəcək. Bundan sonra təqribən 16:00 - 17:00 radələrində Bəxtavərin cəsədi ordan birbaşa Maralan qəbiristanlığına aparılıb. Orada ETTELAAT məmurları onun oğlu Siyamək Bəxtavəri hədələyiblər ki, əgər atası birbaşa dəfn olunmasa, belə bir təhlükə var ki, cəsədi yox olub və məzari itkin düşsün. Amma Siyamək Baxtavər bu hədələrə təslim olmayıb, atasının təcili formada dəfn olunmasın qeyri - insani iş kimi dəyərləndirib. ETTELAAT məmurları onun anasına zəng ediblər kİ, gəl, oğlunun qabağın al. Ç.Bəxtavərin müəmmalı ölümü, xüsusən Təbrizdə milli fəalları çaşqın vəziyyətə salıb və onlar bu müəmmalı ölüm ətrafında araşdırma aparmaq istəyiblər. Əlbəttə, ETTELAAT məmurları da bekar oturmayıblar, əlləri çatan milli fəalları mövzu ilə bağlı susmaq üçün hədələyiblər. Və xatırladıblar ki, Baxtavərin müəmmalı ölümündən dərs alsınlar, razı olmasınlar ki, onun acı taleyi onların da həyatında təkrar olunsun.

Sonda təkcə onu demək istəyirik ki, Çingiz əy Baxtavər vəfat edən gün saat 09:30 - la 13:00 arasında kimlə rastlaşdığı və nə etdiyi barədə konkret heç bir məlumat yoxdur. Əgər bununla bağlı şahid varsa da, lakin üzə çıxmır. Həmçinin bu barədə arşdırma aparma mümkün deyil.

متن نامه نوشته شده توسط چنگيز بخت آور در زندان تبريز به سازمان ديده‌بان حقوق بشر ملل متحد

بنام خدا
رياست محترم سازمان ديده‌بان حقوق بشر ملل متحد

با سلام، احتراماً به استحضار عالي ميرساند علي رغم مفاد اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاق‌ها و كنوانسيونهاي مربوطه كه كليه كشورهاي عضو سازمان ملل را ملزم به رعايت حقوق بشر و حفظ حيثيت ذاتي و كرامت انساني افراد بشر مي‌نمايد. ولي متأسفانه در نظام جمهوري اسلامي ايران نه تنها حيثيت ذاتي و كرامت انساني و حقوق شهروندي اينجانب چنگيز بخت‌آور به شرح كلاسه پرونده ۱۰-۸۶/۴۷۹ توسط نيروهاي امنيتي و انتظامي به شرح ذيل بارها نقض و مورد تحقير و تعدي قرار گرفته، بلكه امنيت جاني و شغلي و همچنين حقوق اوليه و انساني اينجانب و حتي عائله‌ام نيز صرفاً به خاطر ابراز انديشه‌هاي هويت‌گرايانه و ملي و حق طلبانه، توسط نهادهاي امنيتي و انتظامي و با سكوت مراجع قضائي هميشه در معرض خطر و نقض كامل قرار دارد.

مرا در تاريخ ۲۹/۰۲/۱۳۸۶ ساعت ۳۰/۰۹ صبح نيروهاي اطلاعاتي از محل كارم (نيروگاه حرارتي تبريز) به صورت غيرقانوني (بدون ارائه حكم قضائي) با اجبار دستگير و به اداره كل اطلاعات تبريز انتقال داده و به قصد پرونده سازي ساختگي با اعمال فشارهاي شديد روحي و رواني و به صورت غيرقانوني (در اتاقهاي تاريك ۲×۱ رو به ديوار و با چشم بند) مورد بازجوئيهاي مكرر قرار داده و در سلولهاي انفرادي كه فاقد روشنايي ـ هواكش و سيستم سرمايش بوده محبوس نموده و در مدت بازداشت در اطلاعات تبريز از كليه امكانات اوليه از قبيل ارتباط تلفني و ملاقات با خانواده، كتاب و روزنامه و حتي ساعت و عينك، وسايل شخصي و ملاقات با وكيل خود به طور كلي محروم بودم.

شرايط بازداشتگاههاي قرون وسطائي اداره اطلاعات تبريز به قدري سخت و وحشتناك مي‌باشد كه بازداشتگاه امنيتي اوين (بند ۲۰۹) كه از مخوفترين زندانهاي جمهوري اسلامي بوده و شرايط سخت و وحشتناك آن بارها مورد اعتراض سازمانها و نهادهاي بين‌المللي حقوق بشر قرار گرفته، در مقايسه با بازداشتگاه اداره اطلاعات تبريز (چون بنده خودم به مدت چهل روز در بازداشتگاه امنيتي اوين در سال ۱۳۸۵ محبوس بودم) به مانند هتل مي‌باشد. بعد از ۱۲ روز بازداشت و بازجوئيهاي مكرر در تبريز به زندان تبريز منتقل و به اتهام واهي و ساختگي تبليغ عليه نظام با صدور قرار بازداشت موقت و اطاله دادرسي نزديك به دو ماه است كه به صورت بلاتكليف و حتي محروم از حقوق زندانيان عادي در زندان تبريز بند ۱۰ مالي محبوس مي‌باشم و اعتراضات خود و عائله‌ام به اين اقدامات غيرانساني و ظالمانه تا كنون به جائي نرسيده است. البته اين اولين بار نيست كه اينگونه اقدامات قرون وسطائي، ظالمانه و تفتيش عقايد به سبك دادگاههاي انگيزاسيون در حق اينجانب و ساير صاحبان انديشه نيز اعمال مي‌گردد. به صورت اختصار به شرح زير ـ من بارها توسط نهادهاي امنيتي، نظامي و انتظامي گرفتار و در سياهچالهاي قرون وسطائي به صورت بلاتكليف و بدون محاكمه در دادگاه صالحه، محبوس گرديده‌ام:

در پاييز سال ۱۳۶۳ توسط اطلاعات سپاه پاسداران به صورت غيرقانوني (بدون ارائه حكم قضائي) از محل كارم ربوده شدم. به طوري كه تا مدت يك ماه خانواده‌ام از محل بازداشت و سرنوشتم هيچگونه اطلاعي نداشت و به اطلاعات سپاه پاسداران منتقل و در سلولهاي انفرادي جهنمي با چشم بند رو به ديوار به اتهام واهي همكاري با سازمان فدائيان اكثريت و به قصد پرونده سازي ساختگي تحت فشارهاي شديد فيزيكي و رواني مورد بازجوئيهاي مكرر قرار گرفتم و بعد از چند روز به زندان تبريز منتقل گرديده و در سلول انفرادي تحت بازداشت بودم به طوري كه به مدت چهل روز از تمامي امكانات اوليه محروم و حتي حق استفاده از حمام را نيز نداشتم و بعد از بازجوئيهاي مكرر در دادگاههاي انقلاب آن زمان كه حتي در حين بازجوئي با سلاح كمري تهديد به قتل مي‌شدم تا به شيوه‌اي كه مورد نظر آنها بود اقرار و اعتراف به اعمال ناكرده نمايم، در نهايت بعد از 45 روز بازداشت موقت و بلاتكليفي با قرار وثيقه از زندان آزاد شدم و با اعمال فشارهاي غيرمستقيم نهادهاي امنيتي با وجود داشتن 8 سال سابقه كار و استخدام رسمي بودن از شغل خود اخراج گرديدم و بعد از چند سال سرگرداني پرونده‌ام با قرار منع تعقيب مختومه گرديد.

۲) در مورخه ۱۴/۰۵/۱۳۸۲ براي تكريم از مبارزات مجاهدين انقلاب مشروطه و همچنين گراميداشت نود و ششمين سالگرد صدور فرمان مشروطيت با شاخه گلي همراه فرزندانم بر سر مزار سالار ملي (مرحوم باقرخان) حاضر شدم كه در حين مراسم توسط نيروهاي اطلاعاتي نيروي انتظامي معروف به لباس شخصي‌ها در جلوي چشم جمعيت حاضر و فرزندانم تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگير و به اداره اطلاعات نيروي انتظامي تبريز منتقل گرديدم و بعد از بازجوئيهاي مكرر جهت تشكيل پرونده ساختگي با اتهام واهي تباني عليه امنيت ملي به مدت 14 روز تحت بازداشت بودم و بعد از 8 روز اعتصاب غذا جهت اعتراض به اين اقدام ستمگرانه و غيرانساني با قرار وثيقه از زندان آزاد شدم و دادگاه بدوي (شعبه اول دادگاه انقلاب) با تشكيل محكمه فرمايشي پشت درهاي بسته و بدون حضور وكيل و هئيت منصفه با صدور حكمي مرا به 30 ماه حبس تعزيري محكوم نمود كه در دادگاه تجديد نظر منجر به برائت اينجانب گرديد.

۳) در اول خرداد سال ۱۳۸۵ به خاطر توهين بي‌شرمانه روزنامه دولتي ايران به ملت ستمديده تورك آذربايجان راهپيمائي عظيمي به صورت كاملاً مدني در كليه شهرها و دانشگاههاي آذربايجان به خصوص تبريز جهت اعتراض به اينگونه اقدامات تحقيرآميز نژادپرستانه كه مسبوق به سابقه مي‌باشد، برپا گرديد. بنده نيز جهت شركت در اين راهپيمايي در مركز شهر حضور داشتم كه قبل از شروع مراسم راهپيمايي توسط نيروهاي اطلاعاتي بدون ارائه حكم قضائي دستگير و به مدت ۷۰ روز در بازداشتگاههاي جهنمي اداره اطلاعات تبريز و تهران كه شرايط حاكم بر آنها در بخش اول گزارش بيان گرديد، در سلولهاي انفرادي محبوس و تحت شديدترين فشارهاي روحي، رواني و فيزيكي به اتهام واهي اخلال در نظم عمومي در معرض بازجوئيهاي مكرر به قصد پرونده سازي مورد نظر ايشان قرار گرفتم و در تمامي مدت بازداشت از ابتدائي‌ترين حقوق انساني خود از قبيل : ارتباط تلفني و ملاقات با خانواده، وكيل مدافع، كتاب و روزنامه محروم بودم و در تاريخ ۲۹/۰۴/۱۳۸۵ روز پنجشنبه به دليل اعتراض به شرايط غيرانساني بازداشتگاه و طولاني بودن دوران بازداشت و بلاتكليفي مورد شديدترين شكنجه فيزيكي قرار گرفتم و در نهايت بعد از تحمل ۹۰ روز حبس غيرعادلانه با قرار وثيقه از زندان آزاد گرديدم و تا كنون تكليف پرونده فوق الذكر مشخص نگرديده است. البته لازم به توضيح است اينها غير از مواردي است كه بارها به صورت يك هفته، دو روز يا سه روز به صورت غيرقانوني از طريق نيروهاي انتظامي و امنيتي بازداشت گرديده‌ام و همه اين موارد غيرانساني و ظالمانه با اين قصد و نيت انجام مي‌گيرد كه من از ابراز انديشه‌هاي حق طلبانه و مطالبات برحق ملي ملت آذربايجان كه كاملاً منطبق با مفاد اعلاميه جهاني حقوق بشر و كنوانسيونها و ميثاقهاي مربوط به آن مي‌باشد و بخشي از آنها به صراحت در قانون اساسي جمهوري اسلامي بيان گرديده است، دست بردارم. با ادامه اينگونه اقدامات ستمگرانه مي‌خواهند هزينه‌هاي سنگين مادي و معنوي بر زندگي اينجانب تحميل نموده تا مرا از هستي ساقط و شيرازه خانواده‌ام را از هم بپاشند و كار را به جائي رسانده‌اند كه در بازجوئيهاي اخيرم در اداره اطلاعات تبريز به صراحت اعلام مي‌كردند كه شما به واسطه فعاليتهاي پسرتان بابك بخت‌آور و همچنين به لحاظ ترويج انديشه‌هاي ملي‌گرايانه‌تان مستقيماً در كانون خطر قرار داريد و هر آينه خطر بزرگي شما را تهديد مي‌كند و اشاره‌اي به قتلهاي زنجيره‌اي و يادآوري مستقيم آن دوران داشتند و اين مسئله به صراحت نشان ميدهد كه اكنون امنيت جاني اينجانب از طرف نيروهاي امنيتي و انتظامي مورد تهديد جدي مي‌باشد. لذا اينجانب بدينوسيله عليه نهادهاي امنيتي، انتظامي و قضائي جمهوري اسلامي به لحاظ نقض صريح حقوق شهروندي و انساني خود و تحميل خسارتهاي سنگين مادي و معنوي بر اينجانب و همچنين سلب امنيت و آسايش خود و خانواده‌ام اعلام جرم مي‌نمايم و از آن مقامات محترم تقاضا دارم جهت دادرسي عادلانه و دفاع از حقوق اوليه وانساني اينجانب و همچنين رساندن صداي حق طلبانه خود و ساير فعالين دلسوز ملت آذربايجان به گوش جهانيان و مراجع و نهادهاي بين‌المللي ذيربط اقدامات مقتضي را عنايت فرمائيد.

ايران ـ تبريز ـ زندان تبريز ـ بند ۱۰ مالي
با تقديم احترام
چنگيز بخت‌آور

                                                                          *****

İran'da Kürdler Türk Topraklarına Göz Dikti!..

İran'da Kürdler Türk Topraklarına Göz Dikti!..

-Samed Naimi-

---

Son dönemde, Güney Azerbaycan’da Türklere ait olan Urumiye, Salmas, Makü, Çaldıran, Sayın Kala, Tikan Tepe, Soyuk, Bulak, Biçar, Sulduz, Sungur, Kürve, Hasan Abad gibi bir çok yerleşim yerine, Kürtler tarafından sahip çıkıldığı  görülmektedir. Anılan toprakların “Kürt bölgesi olduğu” yönündeki propaganda faaliyetleri, Iran Yönetimi’nin gizli desteği ile yurt içinde ve dışında sürdürülmekte ve Iran Kürdistan Demokratik Partisi (IKDP) tarafından hazırlanan uydurma haritalar ile topraklarımız “Kürtlerin yoğunlukta olduğu yerler olarak” gösterilmektedir.

İran Yönetimi, Güney Azerbaycan’ın demografik yapısını değiştirmek amacıyla, Iran'ın güneyinde yer alan Mahabat ve Piranşehr başta olmak üzere Kürt nüfusun çoğunlukta olduğu bölgelerde yaşayan Kürt kökenli aileleri, iş imkanı sağlamak veya memur olanların tayinlerini çıkartmak suretiyle, Batı Azerbaycan/Salmas, Hoy ve Makü şehirlerine gitmeleri konusunda yönlendirmektedir. Söz konusu uygulamaya Eylül ayından itibaren hız verilmiştir. Bu nedenle, Hoy, Urumiye, Makü, Sulduz, Salmas gibi şehirlere hissedilir şekilde Kürt akını yaşanmaktadır.

60’lı yıllarda da, İran Şahı’nın Akdevrim kararı ile halka dağıtılan arazilerin hemen hemen hepsi Güney Azerbaycan Türkleri yerine Kürtlere tahsis edilmişti. Şimdi, aynı uygulama yeniden hayata geçirilmek istenmekte ve ülkedeki Azeri nüfusun kontrol altına alınması için çalışılmaktadır. Ayrıca, Güney Azerbaycan Türklerinin Türkiye ile olan bağlarının kesilmesi amaçlanmaktadır. Bu nedenle, Molla Yönetimi, 35 milyon Güney Azerbaycan Türkünün, anayasada belirtilen haklarını vermekten kaçınırken, bir Kürt-Azeri çatışması çıkmasından endişe duymamaktadır. Oysa, Iran’da Kürtler, Türklerden  çok daha fazla kültürel ve sosyal haklara sahiptir. Iran’ın çeşitli üniversitelerinde Kürt Dili ve Edebiyatı dersleri okutulmaktadır. 35 milyon nüfuslu Güney Azerbaycan Türkünün bir okulu bile bulunmamaktadır. Kürtlerin kültürel etkinlikleri yönetim tarafından teşvik edilirken, ülkedeki bir çok Güney Azerbaycanlı yazar ve şair çeşitli gerekçeler ile cezaevlerine konmaktadır.

Unutulmamalıdır ki, Güney Azerbaycan Türklüğü, Molla Fars Hükümeti’nin son oyunu ile tehlikeli bir sürece girmiştir. Türk topraklarının Kürtleştirilmesine ve Kürtlere vatan olmasına asla göz yumulamaz!  Bin yıllık Türk yurdunun en küçük parçasında Kürtlerin hakkı yoktur! Güney Azerbaycan Türkü kendi bölgelerini korumalı ve Türk direncini kırmaya yönelik baskılara karşı direnmelidir. Ancak, haklı tepkimizi ortaya koyarken, provokasyonlardan uzak durmalıyız. 

Samed Naimi

1 Ağustos 2006

Güney Azerbayca'da Nevruz Geleneği

Güney Azerbayca'da Nevruz Geleneği

- Perviz Rahimi-

---

Nevruz, eski İran takvimine göre yılın ilk günüdür ve güneşin Koç burcuna girdiği ilkbaharın başlangıcı sayılan bir gündür. Yılbaşının bu ilk gününe, “yeni gün” anlamında Nevruz denmiştir. Nevruz aslında, toprak altındaki canlıların uykudan uyanışları, dirilişleri, kısacası canlıların bahara merhaba demelerinin günüdür. Eski bir takvime göre yılın ve baharın ilk günü sayılan Mart’ın yirmi birine rastlayan güne Nevruz denilir.

 

Nevruz, Türk dünyasının kuzeyinden güneyine, batısından doğusuna kadar uzanan geniş coğrafyada yaşayan toplulukların pek çoğu tarafından yaygın olarak kutlanan bahar bayramıdır. Bütün bayramların dinî ve millî bir inanıştan, o toplumu ilgilendiren ortak bir hatıradan, geleneklerden, duygulardan ve tabiatın insanlara etki eden bir olayından doğduğuna inanılır. G.Azerbaycan’da da Nevruz 21 Mart’ta başlar ve kutlamalar genellikle 13 gün sürer. 

G.Azerbaycan’ın en eski geleneklerinden biri olan Nevruz Bayramı’nın yeri çok özeldir. Bu eski gelenek, G.Azerbaycan’ın bütün bölgelerinde değişik şekillerde kutlanmaktadır. G.Azerbaycan halkı, kışın son günlerinde evlerinde temizliğe başlar. “Ev Dökmek” denilen temizliğin yapıldığı bu günlerde, ailenin bütün fertlerine yeni eşya ve elbiseler almak adettendir. G.Azerbaycan’da yıldönümüne kaç gün kala mercimek veya buğday ıslatılıp güzel bir tepside yeşertilir. Bu sebze, daha sonra “Nevruz Sofrası”na konulur. Eski bir geleneğe göre; Nevruz sofrasına, ‘S’ harfiyle başlayan 7 nesne konulur. Bu nesnelerin her biri hayatımızda arzu edilen bir kavramı temsil etmektedir.

 

G.Azerbaycan’da Nevruz bayramında yas tutan akraba ve tanıdıkların evlerine gidilip, erkeklere beyaz gömlek ve kadınlara renkli elbiseler götürülür. Bu elbiselerle yası olan ev sahibinin siyah elbisesi değiştirilir. Bu geleneğin ardında, aslında yılın sevinçle başlaması temennisi yatmaktadır. G.Azerbaycan’da, yılın son Perşembe günü mezarlıklara gidilip, ölenlerin ruhuna dua okunur. Yıl dönümünden bir kaç saat önce Nevruz Sofrası açılır ve içine Kuran-ı Kerim, saat, ayna, sardunya veya sümbül çiçeği, kavanozda bir balık, değişik meyveler(özellikle elma), sarmısak, sirke, tatlı, sikke(madeni para) vb. malzemeler konulur. Sonunda yılbaşı vakti gelir ve evdeki herkes sofranın başında oturur.

 

Her yıl değişik saatlerde gerçekleşen yılbaşı sofrasında aile reisi herkesin sağlıklı ve başarılı bir yıl geçirmesini temenni eder ve bu arada Kuran-ı Kerim’in arasında bulunan “siftaha paralarını” aile fertleri arasında dağıtır. Daha sonra küçükler, büyüklerin ziyaretine gider. Her bayramda olduğu gibi küs olanlar barışırlar. Akrabalar, tanıdıklar ve komşular arasındaki bu görüşmeler 13 gün devam eder. Bu günler, G.Azerbaycanlı çocuklar açısından daha keyifli olarak yaşanmaktadır.  Çünkü onlar, bu dönemde bir çok hediye ve para toplarlar. Hediyeler arasında boyanmış ve renkli yumurtaları da sayabiliriz. G.Azerbaycan halkı, Nevruz Bayramı’nın 13. gününü uğursuz kabul edip, bu günü evden dışarıda geçirmeye çalışır.

 

Şah İsmail Hatayî, Fuzulî gibi Azerbaycanlı şairlerin, bahar ve Nevruz ile ilgili birçok eseri vardır. G.Azerbaycan’da Nevruz’un simgelerinden biri olan “yasemen” çiçeğine özel önem verilmektedir. Bu çiçek ile ilgili pek çok türkü ve atasözleri vardır. Baharı müjdeleyen bir başka çiçek ise “kar çiçeği” yani, “kardelen”dir.

Yumurtanı göyçük güllü boyardık,  
Çakğışdırıp sınanların soyardık,  
Oynamaktan birce meğer doyardık,  
Ali mene yaşıl aşık vererdi,  
Irza mene Nevruz gülü dererdi.

M.Hüseyin Şehriyar

Perviz Rahimi

22 Mart 2007

21 Azer Hareketi ve Mir Seyid Cafer Pişevari

21 Azer Hareketi ve Mir Seyid Cafer Pişevari

Pişevari ve 21 Azer Hareketi

Müge Çetinkaya

---

Fars işgalcileri tarafından tecavüze uğrayan aziz Türk yurdu Güney Azerbaycan'ın yakın siyasi tarihinde unutamayacağı büyük önderlerinden biri olan Seyid Cafer Pişeveri'nin millî mücadele içindeki tartışılmaz önemini kısaca anlatmaya çalışarak onu anmaya ve anlamaya çalışacağız.

Rahmetli...

Pisheveri 1 Bölüm

Pisheveri 2 Bölüm

Pisheveri 5 Bölüm

Pisheveri 4 Bölüm

Pisheveri 3 Bölüm

 

20.Yüzyıl Güney Azerbaycan siyasi tarihine ikinci büyük damgayı vurarak Güney Azerbaycan Türklerini 1 yıllık azatlığa kavuşturan bu ulu şahsiyet her şeyden önce bütün Türk dünyasının efsane önderlerindendir. Bağrından millî kahraman çıkarmada eşsiz olan Türk milleti nice kahramanları , nice neferleri ile dünya tarihine yön vermiştir.

تبریز Tabriz.South Azerbaijan....

Seyid Cafer Pişeveri ; 26 Ağustos 1893 tarihinde Güney Azerbaycan'ın Halhal şehrindeki Zeyve mahallesinde doğmuştur. Fars tecavüzcülerinin akıl almaz insanlık dışı baskılarından ve yağmalamalarından bunalan ailesi Azerbaycan'ın kuzeyine göç etmek zorunda kalmıştır. Güney Azerbaycan Türklerinin yüz yüze kaldığı Fars saldırıları her yönüyle incelenmesi gereken şiddet olaylarındandır. Göç etmek zorunda kaldıkları Kuzey Azerbaycan’da da tam huzuru yakalayamayan Pişeveri , çocuk yaşlarda ailesinin geçimine katkıda bulunmak için çalışmaya başladı. Doğduğu topraklardan çıkarılmanın acısını ruhunda yaşayan Pişeveri , sürgün yaşamının etkisiyle güçlenen ve kökleşen millî fikirlerini her koşulda ifade etmiş ve milliyeti uğrunda mücadele vermiştir.  Her Türk gibi içinde gün ışığına çıkarak gelişmeyi ve eylemeye dökülmeyi bekleyen milliyetçiliği hızla filizlenmiş ve güçlenerek eyleme dökülmüştür..

Bir yandan çalışıp bir yandan okuyan azimli Türk Pişeveri , millî hakları uğrunda çalışmaktan bir an bile geri durmamış , millî mücadele içinde aktif görevler almıştır.

 Güney Azerbaycan Türk direnişinin unutulmaz ve yadsınamaz ilk hamlesi , öncü hareketi olan 1905 Settar Han hareketinde aktif olarak sorumluluk alan , görev icra eden Pişeveri ; 1934 yılında herkesin malumu konumdaki şahıslardan Rıza Pehlevi tarafından tutuklanmasına kadar çok önemli milli çalışmalarda bulunmuştur. Türk düşmanlığı ile tarihe damga vurmuş , İngilizlerle işbirliği yapan Fars asıllı (annesi ve karısı Güney Azerbaycan Türk'üdür) Rıza Pehlevi , Pişeveri'ye çeşitli zulümlerin uygulanmasında baş rol oynamış , ona tam olarak 11 yıl hapishane'de eziyet çektirmiştir. Dile kolay 11 yıl hapislik..Gençliği Fars zindanlarında geçen Pişeveri davasından asla ödün vermemiş ve içerde dışarıda sadece milli bağımsızlığı için mücadele etmiştir.

Türk düşmanı birbirinden kalleş siyasi icatların ortaya yayıldığı dönemlerde Türk milli haklarını ve Türkçülüğü haykıran Pişeveri ; bir yandan Faşizm ile , diğer yandan Komünizm ile de savaş vermiştir. Bazı şuuru bulanık ve amaçları Türklüğe düşmanlık olanlarca 'sosyalist' olarak itham edilen Pişeveri'ye büyük bir haksızlık yapılmaktadır. Eğer o sosyalist olsaydı 'millî hükümet' değil 'sosyalist hükümet' kurardı. İcraatları ile kendisini Türk dünyasına ispat etmiş ve takdir kazanmış Pişeveri gibi bir Türk milliyetçisine sosyalist damgası vurularak hakaret edilmeye çalışılması , Türk düşmanlığının dilden kaleme akmasından başka bir şey olamaz. Esir Türklerin Türkçülük yapması kendi kardeşleri tarafından bile haram olarak görülüyor ve kimi zaman sosyalist , kimi zaman radikal İslâmcı olarak nitelendiriliyorlarsa , içinde bulunduğumuz durumun vahimliği ortadadır. O her zaman Türk'ten ve Türklükten yana olarak çizgisini belirlemiş , katıksız bir Türkçü olarak Türk dünyasının ışık neferlerinden olmuştur. Düşmanları bunu kabul etmese de o Türk dünyasında iz bırakmış bir fikir ve eylem adamıdır.

Pişeveri'nin en büyük uygulamalarından olan hiç şüphesiz 1 yıl kadar süren milli hükümet dönemidir. 21 Azer hareketi olarak Türk siyasi hayatına geçen millî hükümet devresi çok ızdıraplı olmuş , binlerce Güney Azerbaycanlı Türk milliyetçisi tutuklanmış , Fars mahkemelerince çıkarılan fetvalarla 'Iran Türklerinden millî hakları için hâkimiyetle çarpışanların namusları , malları , canları bize helaldir' denilmiştir. Böylelikle dini kutsiyette kazanan Fars tecavüzcüleri Güney Azerbaycan Türklerinin canına , malına , namusuna saldırmaktan geri durmamış , bunu dini bir emir gibi yerine getirmişlerdir.

Millî hükümetin bin bir zorlukla , akan oluk gibi Türk kanıyla kurulmasının ardından hemen kapatılması ve kanlı Türk katliamı ile sonlandırılması , Fars hâkimiyetinden  sorulması gereken hesaplardandır.

Safeviler Dönemi Hoca Necmeddin Mezarı

1 yıl gibi kısa bir zaman sonunda Güney Azerbaycan Türklerinin başlarından yağan bombalarla , ardı ardına gelen tutuklamalar , zindanlarla , dar ağaçlarında sallandırılan Türk bedenleriyle beyinlerden silinmeye çalışılan Türk bağımsız hareketi , işgalci Fars hakimiyetinin 1944 öncesi ve 1944 sonrasındaki kanlı Türk katliamlarından olarak tarihe geçmiştir.

Millî hükümetin dağılmasının ardından Fars ordusu tarafından Türk diliyle yazılmış bütün eserler , neşriyatlar toplanmış ve yakılmıştır. Canlarını kaybeden Güney Azerbaycan Türkleri kültür birikimlerini de kaybetmişlerdi. Güney Azerbaycan'ın ünlü millî şairlerinden Samed Vurgun , yakılan kültür birikimlerinin anısına Paris'te 1952 yılında ‘Yandırılan Kitaplar’  adlı eserini Dünya Barış Kurultayında Iran Fars hâkimiyetine itiraz olarak sunmuştur. Fars hâkimiyeti Türklerin canına kast etmekle kalmamış , adlarını ve değerlerini yok etmek için yazılı yazısız eserlerine , birikimlerine de göz dikmiştir. Iran Fars hâkimiyetinin soykırımcılığının yanına kültür kıyımcılığı da geçmeli , Güney Azerbaycan Türklüğünün yaşadığı acılar unutulmamalıdır.

Milli hükümet dönemindeki ilk hamle Türk dilinin resmiyete kavuşturulması , Türk dili ile yazıp okumanın hakim kılınması idi. Bu her şeyiyle Türk ulusal birliğine kavuşmanın ve bağımsızlığın gereği idi. Türk dili ile örenim veren okulların kurulması , yüksek okulların açılması çok önemli atılımlardı. Dil ulusun kimliği olarak belirleyicidir. Dil insanların manevi vatanidir. 1944 yılında kurulan Güney Azerbaycan Türk cumhuriyeti böylelikle ne kadar verimli ve Türkçü atılımlar yapacağını göstermişti. Kaçar Türk devletini 1925 yılında yıkarak İran Türklerini azınlık haline getiren Farslar , işgal ettikleri Türklerin toprakları üzerinde kurulan Güney Azerbaycan Türklerinin bağımsızlığını yıkmak için yapmadıkları zulmü bırakmadılar. Bütün dünyanın tanıdığı ve kabul ettiği Güney Azerbaycan Türk cumhuriyetini yıkmaktan çekinmeyen Fars hakimiyeti , dünya önünde faşizanlığını ve Türk düşmanlığını ispat etmiş olarak halen hüküm sürmektedir.

İran adli ülkede 35 milyondan fazla Türk'ün adı anılmazken onların üzerinde dalgalanan Fars bayrağı zulmün ve işgalciliğin görünür timsali olarak yellenmektedir.

Güneş Türk'ten yana elbet doğacaktır !

Müge Çetinkaya 08.12.2005

Vicdanını Kaybetmemiş İnsanların Dikkatine Sunulur...

Vicdanını Kaybetmemiş İnsanların Dikkatine Sunulur...

---

Samed Naimi

---

Güney Azerbaycan Türklerinin Yaşadığı Dram, Vicdanını Kaybetmemiş İnsanların Dikkatine Sunulur...

İran’daki Güney Azerbaycan Türkleri, yüzyılın en büyük asimilasyon tehlikesi ile karşı karşıyadır. “Türk” kelimesi, pek çok Azerbaycan genci için neredeyse bir kabus haline gelmiştir. Azerbaycan Türkleri, İran Anayasası’nın 15 ve 19. maddeleri ihlal edilerek Farsça okumak zorunda bırakılmakta, tarih ve kültürlerini öğrenmeleri bilinçli olarak engellenmektedir. Doğu Azerbaycan’ın merkezi Tebriz’de orta öğrenim binaları yetersiz durumda olmasına rağmen, Doğu Azerbaycan Yönetimi yeni okul binalarının inşasına başlamamaktadır. Bu yüzden Tebriz’in birçok bölgesinde öğretim üçlü tedrisat şeklinde yapılmaktadır. Küçük yaştaki çocukların ve yüksek öğrenim öğrencilerinin kurslardaki hazırlığına son verilmiştir. Böylece çocuklarımızın, gençlerimizin anadilini daha iyi öğrenme hakları ellerinden alınmıştır. Güney Azerbaycan’da bulunan üniversitelere de araştırma bütçesi ayrılmamaktadır. Üniversitelerde okuyan Güney Azerbaycanlı öğrencilerimiz her türlü baskı ve şiddete göğüs gererek, öğrenci dergilerinin anadillerinde yayınlanması için mücadele etmektedir.

              

Bu mektubu, Güney Azerbaycan Türklerinin sesini duyurabilmek amacıyla yazıyorum. Çünkü, biz Güney Azerbaycanlılar, maruz bırakıldığımız kültürel asimilasyon ve yabancılaştırma politikalarının son bulmasını istemekteyiz. İnsan haklarının korunması uluslararası kamuoyunun görevlerinden birisi olduğuna göre, Güney Azerbaycan sorununun barışçıl yollarla çözümü için BM ve AB zaman geçirmeden üzerine düşeni yapmalıdır.

Lütfen, Güney Azerbaycan Türklerinin sesini dünya kamuoyuna duyurmak amacıylahttp://petitiononline.com  adresinde başlatılan kampanyaya destek veriniz. Daha faydalı olacağını düşündüğüm için aşağıda tercümesini eklediğim “UNESCO ve İnsan Hakları Örgütlerine” başlıklı İngilizce metnin olabildiğince fazla sayıda kişi tarafından imzalanması, bu çağrının UNESCO yetkililerince daha fazla dikkate alınmasına neden olacaktır.

Bunun için yapılacak işlem çok basit! http://petitiononline.com adresine  girip, “Iranian Azerbaijanis Mother Language Rights” başlıklı yazıyı bulmak ve “Click Here to Sign Petition” butonunu tıklamak yeterli olacaktır.

Saygılarımla..

Samed Naimi

 

UNESCO VE İNSAN HAKLARI ÖRGÜTLERİNE

 

Her yıl, 21 Şubat tarihini “Uluslar arası Ana Dil Günü” olarak kabul eden İran Azerilerine ve kültürel farklılıkları çözmek suretiyle global barışa katkıda bulunma niyetinde olan UNESCO yetkililerine;

Azerbaycanlılar, etnik İranlılar arasında uzlaşma, entegrasyon ve işbirliğinin gelişmesine yardımcı olmak amacıyla, bu günü, İran Azerilerinin başkenti olan Tebriz’de kutlamak istiyor.

Bu amaçla da, İran İslam Cumhuriyeti bünyesindeki özel organizasyonlardan gerekli onay alınmış olup, 18 dil bilimci ve ilgili konuşmacılar, söz konusu kutlamada yer almak üzere davet edilmiştir.

Tebriz’deki yetkililere gerekli izahat yapılmış olmasına rağmen, kutlamaya saatler kala, izin girişimi polis zoruyla reddedilmiştir ve katılımcılar, hiçbir açıklama yapılmadan bölgeyi terk etmek zorunda bırakılmışlardır.

UNESCO’nun son istatistiklerine göre, “Dünyadaki 6.000-7.000 dil yok olma tehlikesi ile karşı karşıyadır”. İran nüfusunun % 37’sini kapsayan (BM’in 1998 tarihli istatistiğine göre) biz 23,000,000 Azerbaycanlı, ülkenin sadece 22,000,000 Farsça konuşan nüfusuna rağmen, ana dilini konuşamamakta, çocuklarımız kendi ana dilinde eğitim görememektedir.

Her ne kadar, diğer dilleri ve lehçeleri konuşanlar arasında, biz Azerbaycanlılar, İran’ın asıl halkı olsak bile, maalesef 1925 yılından bu yana, ana dilimiz, onu koruma ve geliştirme hakkımız Farslar tarafından elimizden alınmış, Fars şovenizmi, okullarda ve diğer eğitim kurumlarında anadilde eğitimi yasaklamıştır.

1979 yılındaki İran İslam Devrimi’nin ardından, “Farsça dışındaki dillerin korunması”na yönelik, İran Anayasası’nın 15. ve 19. maddeleri, hiçbir hükümet tarafından uygulanmamış ve İran, Farsça dışındaki dillerin ve lehçelerin yok edildiği büyük bir mezarlık haline gelmiştir.

Son araştırmalara göre, gerekli tedbirler acilen alınmazsa, İran ulusu, 200 yaşayan dil ve lehçe arasında, 130’unun yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalacaktır.

Bu vesile ile bizler, UNESCO ve insan hakları örgütlerine amacımızı duyurma şansını yakalamış olduk. Bir insanlık felaketi yaşanmadan ve gene insanlık sınırları içerisinde, kendi anadilimizi yaşatma konusunda söz konusu organizasyonların bizlere yardımcı olacağını umut ediyoruz.   

Saygılarımızla.

Samed Naimi 10.12.2005

ABD-Ermenistan-İran Üçgeninde Perde Arkası

ABD-Ermenistan-İran Üçgeninde

               Perde Arkası

-Samed Naimi-

---

Ermenistan, yeni bir nükleer elektrik santrali inşası için düğmeye basmış durumda. Yaklaşık 600-800 milyon Dolara mal olacak santralin en büyük destekçisi ise ABD. Söz konusu santralin inşası ile ilgili olarak Ermenistan, ABD Enerji Bakanlığı ile bir dizi görüşmelerde bulundu. Ermenistan Enerji Bakanı Armen Movsisyan’ın Washington ziyareti sırasında konu hakkında bir açıklama yapan ABD Enerji Bakanı Samuel Bodman “nükleer güç tesisinin yeni ünitesinin inşası için Ermenistan ile işbirliğine gitmeye hazır olduklarını” bir kez daha yineledi.

Ermenistan-ABD yakınlaşması bu kadarla da kalmıyor. Ermenistan gelecek yıl ABD bütçesinden 75 milyon Dolar tutarında mali yardım alacak. Söz konusu yardım programı Amerikan Senatosu’nda Eylül 2005 tarihinde onaylandı. ABD’nin Ermenistan’a, Gürcistan’a oranla 4,5 milyon Dolar ve Azerbaycan’a oranla 33 milyon Dolar daha fazla yardımda bulunması dikkat çekiyor. Washington’un, neden Tiflis ve Bakü’yü değil de Erivan’ı tercih ettiği konusunda farklı yorumlar yapılıyor. Bazı diplomatik kaynaklar bunu, ABD’nin Ermenistan topraklarında hali hazırda askeri üsleri bulunmamasına bağlıyor. Kafkasya’daki çıkarları peşinde koşmaya devam eden ABD’nin, Ermenistan üzerinden İran’ı da kontrol etmeye çalıştığı vurgulanıyor. Ayrıca, yakın gelecekte Ermenistan’da yapılacak genel seçimler ile Cumhurbaşkanlığı seçimlerine de dikkat çekiliyor.

ABD, 2007 yılında yapılacak Parlamento ve 2008 yılında yapılacak Devlet Başkanlığı seçimleri için Ermenistan’a 6 milyon Dolar ayırmış durumda. Tahsis edilen bu paraların, Cumhurbaşkanı Robert Koçaryan’a muhalif, Amerika yanlısı güçleri destekleme amaçlı olduğu tahmin ediliyor. Zira, İran ile kurduğu yakın ilişkilerle tanınan Devlet Başkanı Robert Koçaryan’ın görev süresi içinde de iki ülke arasındaki ticaret hacmi son bir yıl içinde 250 milyon Dolar’a ulaşmıştır. Uzmanlar, yapılan yardımların altında, ABD’nin Ermenistan’a yaklaşarak İran’ı çembere alma, Yakın Doğu’nun kuzeyini kontrol etme ve bir dönem sonra da askeri üsler kurarak İran’a saldırma niyetinin olduğuna dikkat çekiyor.

Nisan 2005’te, Bakü ile “karşılıklı saldırmazlık” anlaşması imzalayan Tahran Yönetimi, Ermenistan’ı da yanına çekerek, İran Körfezi’nin güneyine tam olarak yerleşmiş bulunan ABD’nin bu tehditlerine karşı önlemler almaya çalışıyor. Bu arada, 2001 yılında birliklerini Özbekistan’a konuşlandıran ABD’nin, İran’ın kuzeyindeki Azerbaycan’a yerleşme çabaları da gözden kaçmıyor. Tahran, bir taraftan Hint Okyanusu ile eski Sovyetler Bölgesi arasında ulaşım koridoru olarak vazgeçilmez hale gelmeye çalışırken, diğer taraftan Ermenistan’ı kendine bağımlı hale getirmeye yönelik girişimlerde bulunuyor. Bu nedenle, Ağustos 2005’te aldığı bir karar uyarınca, Ermenistan’a 550 bin Dolar tutarında karşılıksız yardımda bulunacak. Ayrıca İran, ABD ile Ermenistan arasında “nükleer santral” yapımı konusundaki görüşmeler devam ederken bir hamle yaparak, Ermenistan’daki Razdan Termal Enerji Santrali’nin 5. bloğunun inşası için 150 milyon Dolar ayıracağını açıkladı. Ermenistan ise, Türkiye ve Azerbaycan ile mevcut sorunları nedeniyle İran ile ilişkilerini her yönden geliştirmek zorunda olduğunun farkında. Çünkü, denize çıkışı olmayan bir kara ülkesi. Komşuları Türkiye, Gürcistan, Azerbaycan ve İran ile çevrelenmiş durumda.

Son birkaç yıldır, Ermenistan ile İran arasında ekonomik, siyasi, askeri ve kültürel anlaşmalar imzalanıyor. Özellikle, kısa bir süre önce inşaatına başlanmış olan İran-Ermenistan doğalgaz boru hattı, Ermenistan için oldukça büyük önem taşıyor. Ermenistan, İran’dan

gelecek olan bu doğalgaz sevkiyatı ile bugün çekmekte olduğu enerji sıkıntısından büyük ölçüde kurtulmuş olacak. Söz konusu boru hattı 150 km. olup, 40 kilometresi Ermenistan topraklarında bulunuyor. Ermenistan tarafındaki boruların da İran’da üretildiği belirtiliyor.

İslam devrimini ihraç politikası çerçevesinde, aşırı İslamcı örgütlere destek verdiği öne sürülen İran İslam Cumhuriyeti’nin, Hıristiyan bir ülke olan Ermenistan’a sağladığı imkanlar diğer İslam ülkeleri arasında tepkiyle karşılanıyor. Ermenistan ise, mevcut politikası ile İran sınırları içindeki Ermeni Diasporasının haklarını koruduğuna da inanıyor. Bu arada ABD’nin, İran’ı kontrol etmek pahasına söz konusu ikili ilişkilerden faydalandığı bir gerçek. Siyasi gözlemciler, İran’ın nükleer faaliyetlerini kendisine gerekçe gösteren ABD’nin, Ermenistan’da kurulması planlanan bir nükleer santrale destek vermesinin, Ermenistan’da halen faaliyet gösteren “Metsamor” santralinin kapatılması konusunda ısrarcı olan Avrupa Birliği’nde yaratacağı etkiye dikkat çekiyor.    

Samed Naimi 02.12.2005

İran'ın Politikası Sabrı Taşırıyor

İran'ın Politikası Sabrı Taşırıyor

Güney Azerbaycan B

Müge Çetinkaya

---

'İsrail haritadan silinmelidir' deyişiyle dünyanın gündemine oturan İran devlet başkanı Mahmut Ahmedi Necat'ın, bu tehdit ve nefret dolu tavırları yeni bir çıkış değil, İran İslâm Cumhuriyetinin asli devlet politikasıdır. Kendilerinden başka hiçbir devlete ve anlayışa müsamaha göstermeyen, bilakis organize düşmanlık besleyen İran devleti, bütün dünyayı tehdit eden bir güçtür. Adını İran olarak beyan eden söz konusu devlet , dünyaya terör ihraç eden örgütlü bir suç örgütüdür. Devlet politikası terörizm üzerine kurulmuştur ve bireylerin kişisel hakları, özgürlükleri hâkimiyetin sözcüsü Mollaların iki dudağı arasından çıkacak keyfi sözlerle tayin edilmektedir. İnsan haklarının adının bile geçmediği İran İslâm Cumhuriyeti'nde, devlet kadrolarına geçecek olan adayların sözde seçimlerle başa getirildiği gösterilse de, aslında durum bambaşkadır. Cumhuriyet rejiminin  adını İslâm ile yan yana taşıyan İran'da demokratik seçimler söz konusu değildir. Hâkimiyet adayları özenle seçer ve devletin kadrolarına yerleşecek olanların İslâm rejimine bağlılıkları oranında muaffak olmaları sağlar. Başta sınır komşuları olmak üzere bütün dünyanın geneline karşı düşmanlıkla bezenmiş akıl ve vicdan dışı siyasetlerini ortaya açıkça koymaktan çekinmeyen İran; 1925 yılında Kaçar Türk devletini yıkmış, on binlerce Türk'e soykırım yapmış katil bir devlettir. Gayri Fars milletlere ve özellikle de İran içinde yaşayan, İran topraklarının asıl sahibi olan Türklere uyguladıkları devlet boyutlu işkencelerin hesabını sormak adına örgütlenen bugünkü Güney Azerbaycan Türkleri, soykırım yapılarak yok edilen Türk varlığının devamcısıdır. Güney Azerbaycan Türklerinin millî hareketi yolundan şaşmadan, yılmadan, tükenmeden ilerlemektedir.

Bildiğiniz üzere İran, Birleşmiş Milletler Teşkilatına (BM) üyedir. BM teşkilatının en sorunlu, en cüretkar, en sıkıntı yaratan üyesi olan İran, bütün dünya devletlerine kafa tutar pozisyondadır. Bu cüreti nereden aldığı belirsiz olan Fars hâkimiyeti, BM teşkilatının kararlarına muhalefet etmekte ve özellikle nükleer olarak silâhlanmasının önüne haklı olarak geçmeye çalışan devletleri tehdit etmektedir. Türk dünyasına karşı beslediği düşmanlıkta sınır tanımayan Fars hâkimiyeti, hızla nükleer olarak silâhlanmaktadır. Böyle bir devletin elinde nükleer silâhların bulunmasının nasıl yıkımlar, nasıl korkunç tablolar yaratacağını tasvir etmenizi istiyorum. Yeni bir dünya savaşının çıkmasına sebep olacak kadar kendisinden olmayanlara beslediği düşmanlık çerçevesinde politikalar geliştiren devletin önüne durmak bütün insanlığını sorumluluğudur. İnsanlığı facialara sürükleyen, milyonlarca Türk'ün ölümüne sebep olan dünya savaşlarının bir yenisini daha yaşamak istemiyorsak İran’la olacak onurlu mücadelede saflarımızı sıkılaştırmalıyız. İran'ın BM teşkilatındaki temsilcisinin yardımcısı büyükelçi Mehdi Danişyezdi'nin, 4 Kasım 2005 günü yaptığı açıklama da, bir kez daha anladık ki İran dünya ve insanlık için amansız bir düşmandır. Nükleer silâhlanmanın önlenmesi ve uluslar arası güvenlik konularının tartışıldığı BM genel kurulu 1. komitesi'nde konuşan Mehdi Danişyezdi, 'Bazı ülkelerin siyasi kaygılarla aldıkları hiçbir kararın İran'ı nükleer enerji konusundaki yasal ve meşru haklarını hayata geçirmekten alıkoyamaz' demiştir. Bu demektir ki hiçbir devletin önerisini, desteğini, uyarısını tanımıyorum; bütün insanlığı yok etmekten çekinmiyorum. Böyle bir zihniyetin hâkim olduğu devletin nelere sebep olacağını kestirmek zor değildir. Daha da ileri gidip tehditten öteye geçerek 'kapalı ve şeffaf olmayan bazı toplulukların nükleer teknolojiyi tekelleştirmek istediklerini' söyleyerek, kendilerinden başka bütün devletleri şeffat olmamakla ve çıkarcılıkla suçlamıştır. İran her alanda kapalı bir devlettir. Dış dünyaya, çağdaş medeniyete, öncü anlayışlara karşı duran, sürekli çatışan radikal bir yönetimdir. Kendi değerlerini zorla ve terörle kabul ettirmek amacını güden terörist İran'ın Yahudilerle, Ermenilerle, çeşitli örgütlerle işbirliği yaptığı kanıtlanmıştır.

BM toplantısında Türk kâtili Amerika'ya da çatan Türk kâtili İran şöyle demiştir; 'Özellikle Amerika'nın, Ortadoğu'da NPT'ye üye olmayan gizli nükleer santrallere sahip tek ülke olan Siyonist rejimle imzaladığı nükleer işbirliği anlaşması açıkça silâhların yayılması anlaşmasına aykırıdır. Amerika'nın İsrail'e nükleer teknoloji taşıması Vaşington'un NPT taahhütlerine bağlı kalmadığının göstergesidir.'

Harzemşahlar Devleti

İran devleti tarafından yapılan her zehir zembelek, her şuursuzca açıklama dünya siyaset uzmanlarınca dikkatle değerlendirilmelidir.

Unutulmamalıdır ki İran esareti altında zulüm çeken, Fars milleti tarafından toprakları gasp edilmiş, sayıları 35 milyon gibi dev bir rakamla ifade olunan Güney Azerbaycan Türkleri; Türk soyundan gelmemiş hiçbir devletin tarafında değildir. Onlar millî bağımsızlıklarının tarafındadır ve gasp edilen millî haklarını almak çabasındadır. Bir devletin esaretinden kurtulup başka bir devletin esaretine girmeye rıza gösteremezler. Güney Azerbaycan Türkleri, hakları olan tam bağımsızlıklarının uğrundaki savaşlarını sürdürmeye kararlıdırlar. Bu kutlu direnişlerinde onlarla olan bütün Türkler, millî borçlarını ödemek yolundadırlar.

Son olarak İran’ın bütün dünya devletlerine saldıran yerli yersiz siyasetini kınıyor, gasp ettiği İran Türklüğünün haklarını geri vermesini teklif ediyorum.

Yahudiler bile Filistin’den çıktı!

Müge Çetinkaya 10.11.2005